Nikkor 50mm f/1.2 AI-s

[wpk]

A czy stosowny autobus nagich bokehantek przyjedzie wraz z Tobą?

[puch24]

Nikkor 1,2/50 część I

Na przełomie lat 50-tych i 60-tych błony czarno-białe o czułości 21 stopni DIN / 100 ASA uchodziły za umiarkowanie wysokoczułe. 24 DIN/200 ASA to już było dużo, a 27 DIN/400 ASA na światłomierzach było już trochę na wyrost. Materiały kolorowe były o wiele mniej czułe, standardem był np. Kodachrome 25 (ASA). Pamiętam, gdy w połowie lat 70-tych Fujifilm pobiło rekord, wypuszczając superczuły negatyw barwny o czułości 27 DIN / 400 ASA. W Polsce wtedy podstawowym materiałem był Fotopan F, 18 DIN/50 ASA, materiały barwne ORWO oscylowały pomiędzy 15 a 19 DIN, można też było kupić czarno-biały negatyw ORWO NP15 (25 ASA).

Fotografowanie na takich niskoczułych materiałach nie było łatwe, a lampy błyskowe elektronowe były wtedy duże i słabe, a dodatkowo u nas trudno dostępne i mało popularne. Lampa o liczbie przewodniej 24 (m) dla 100 ASA uchodziła za dość mocną, a bardzo wiele lamp miało LP < 20.

Nic dziwnego, że istniało spore zainteresowanie jasnymi obiektywami. Już przed II WŚ istniały obiektywy takie, jak Sonnar Zeissa 1,5/50, który po wojnie dostępny był w wariancie radzieckim jako Jupiter 3. Nikon produkował do aparatów dalmierzowych obiektywy o jasności 1,4 i ogniskowej 50 mm, a z pojawieniem się pierwszej lustrzanki Nikona w 1959 roku pojawił się też jasny obiektyw standardowy do niej, 1,4/58 (7 soczewek w 6 grupach), który jednak uznawany był za dość nieudany optycznie i miał krótki żywot, bo już w 1962 roku został zastąpiony przez nowy obiektyw 1,4/50, o innej konstrukcji (7/5) i podobno sporo lepszy.

1,4 jednak okazało się za małą jasnością i dość szybko opracowano jeszcze jaśniejszy obiektyw, 1,2/55, o podobnej konstrukcji jak nowy 1,4/50 (7 soczewek w 5 grupach). Pojawił się on już pod koniec 1965 roku. Obiektyw był ciężkawy (425 gramów), ale miał tradycyjną dla Nikona standardową umiarkowaną średnicę filtrów 52 mm. Obiektyw nosił nazwę Nikkor S (od sept - siedem, bo miał siedem soczewek).

W 1967 roku nieco zmieniono jego konstrukcję mechaniczną, a w 1972 wprowadzono bodaj najistotniejszą modyfikację, która wprowadziła nową jakość optyczną: powłoki wielowarstwowe NIC (Nikon Integrated Coating), a w nazwie obiektywu pojawiła się obok literki S - literka C (Coated).

W 1974 roku zmieniono obudowę, skracając też minimalną odległość fotografowania z 60 cm do 50 cm, a od 1977 roku obiektyw wypuszczany był z mocowaniem typu AI, z nowym symulatorem przysłony. Ta wersja jednak była produkowana tylko przez rok, bo w 1978 wyprodukowano zupełnie nowy obiektyw, 1,2/50, z nową konstrukcją optyczną (7/6). Ten obiektyw produkowano do 1981 roku, kiedy to wprowadzono wersję AI-S.

Wbrew dość powszechnemu przekonaniu, zmiana objęła nie tylko mechanizm przysłony, dostosowany do sterowania automatycznego w trybach P i S. Wersja AI-S obiektywu 1,2/50 ma też 9-listkową przysłonę (wcześniejsze mają 7-listkową), i pierścień ostrości o mniejszym kącie obrotu, i jest też odrobinkę lżejsza. Ta wersja produkowana była co najmniej do 2006 roku.

CDN.

[Ligo]

Co ciekawe, jest cały czas dostępny.
https://www.bhphotovideo.com/c/product/ ... f_1_2.html

[wpk]

O! To moja mieć 7 listków, czyli chyba przestrzeliłem z tytułem.

[puch24]

Bo Twoja mieć AI, nie AI-S. To wiedziałem już po obejrzeniu zdjęć, zanim jeszcze go kupiłeś!

[wpk]

Gupi żem jak but!

[puch24]

Jaaasne! To wiemy nie od dziś...
Mów tak dalej!

PS.
Pisałem Ci, że to AI, a nie AI-S...

[wpk]

No to tym bardziej. A tym bardziej bardziej, że mam książkę o przygodach Nikonów (przeczytaną kiedyś), ale nawet po nią nie sięgłem.

[puch24]

No dobra, a czy ta różnica AI - AI-S robi Ci jakiś dyferencjał? Bo aptecznie są podobno identyczne. Różnią się trochę mechanicznie i przysłoną.

[wpk]

Zwoje mi się od niej prostują.