Śmierć i niezintegrowane sumienie, czyli coś, z czym sobie nie można poradzić...

[wpk]

Świadomość okoliczności śmierci bliskiej istoty jest o piekło gorsza od nieświadomości i ignorancji w aspekcie, co się z nią faktycznie stało.
Tym bardziej, jeśli ma się sobie samemu coś wobec tej istoty do zarzucenia.
I szczególnie, jeśli samemu przyłożyło się do tej śmierci kawałek siebie.

Zazdroszczę tym, którzy mają takie dylematy w dupie.
I ich pierdolę.

[puch24]

Nie wiem, a propos jakiego konkretnego wydarzenia piszesz, ale, tak, zgadzam się.
Mój ojciec zmarł na zawał w odległości 30 km od najbliższego szpitala i wiadomo było, że żadna pomoc nie nadejdzie. I myślę, że on też to wiedział i miał tę świadomość, że to koniec bez szans. Była przy tym moja siostra i ona musi z tym żyć. A w sumie przypadkiem mnie przy tym nie było. I nie wiem, czy to dobrze, czy źle.

[_13_jacek]

Nieuchroni od nieuniknionego i nie mamy na to żadnego wpływu.

[namoamo]

Współczuję.

[wpk]

"It's beyond my control."

[Metanoia]

Znaczy się parkując przejechałeś kota?

[wpk]

Parkując w parku.

[puch24]

W parku, jak Tytus, gdy zaparkował Rozalię?

[wpk]

Parkując w parku, na parkurze pod parkanem, mając Parkinsona.
The Park Side of the Moon.

SD, Lena, obiecałaś swojego nowego psa wrzucić - więc?

[Metanoia]

Tjaa... Z pierwszej Twojej wypowiedzi z dużym prawdopodobieństwem wynika, że sąsiad przyszedł pożyczyć garnek a potem dowiedziałeś się, że pożyczył ale ugotował w nim Twojego kota, którego wcześniej wyrzuciłeś z domu bo nasrał Ci w bambosze.

Co do psa, nie mojego ale znanego mi, to nie wiem czy obecni tutaj na forum mają wystarczające poczucie humoru. Poza tym pies zniknął, widać ktoś zdecydował się przyozdobić sobie wejście na posesję.