Les choses de la vie

[Gdama]

[rbit9n]

Głupio wrzucać cudze zdjęcie, ale...

Moja żona, nie do końca obcy mężczyzna i bezgłowy pies. Z polarioida skanowanego do tiffa i lekko skontrastowanego w LR.



ps. Dodam, że ani się zorientowałem i zniknęli w zaułkach mrocznej drewutni i chwilę ich nie było

No dobra. Są zabawki, jest zabawa:

co to za światło-smiersz? Swierdłowsk 4?

[wpk]

Sam jesteś Swierdłowsk.
Profisix.

[rbit9n]

chyba weimar lux .

[wpk]

Weimar Srux.

[Owain]

Taka historia. Będąc dziś słomianym, wypuściłem się na rynek, z dawno nie dotykaną A7 (gdy byłem w Egipcie, trzymałem w skarpetkach). Okazało się, że na rynku festiwal piwa jest, do którego chętnie dołączyłem. Nie wiem jak, nie wiem skąd (będąc po jednym zaledwie piwie), zaczepił mnie Chopin. Chopin miał niebieskie oczy, i coś tam mówił, że fotografował. Za chwilę, przyszedł Pan Karol. Pan Karol, jak się okazało, urodził się w tym samym szpitalu co ja. Okazał się też, że Pan Karol jest fajnym grafikiem, który kończył ASP w Kraku. Od słowa do słowa, okazało się, że kilku wspólnych znajomych mamy. Bo wiecie, moi rodzice, kiedyś prowadzili tryb życia, który zapamiętałem jako pianino pod blokiem, na nim wódka i mama przygrywała do Wysockiego. Więc zapytałem Pana Karola, czy znał Zbyszka Krzebiota, czy z Panem Panasem od Mieczy też uczył się metaloplastyki w Sędziszowie. A gość mi się popłakał ze wzruszenia. Wymieniliśmy jeszcze kilka nazwisk, dawno zmarłych artystów-alkoholików, i rozeszliśmy się w przyjaźni.

Chopin po lewej, Pan Karol po prawej:

[wpk]

O kurwa!

[Gdama]

Pięknie!
Widzisz, jak dobrze że poszedłeś z aparatką?

[Owain]

...a potem przyszedł Pan Jurek, który chciał mi zrobić zdjęcie.



Dodano po 11 minutach 11 sekundach:
... a potem...

[Gdama]

Fajne!
Pan Jurek chyba też się dobrze bawił - uśmiecha się spod telefonu