Things

[nordenvind]

Ja w Polsce czuję się jak bym był na emigracji z normalności

Tak. To uczucie coraz bardziej narasta.

Mówię to z perspektywy zamieszkiwania dwóch innych i całkiem odmiennych miejsc poza Polską....niestety

[Chory]

Dziś sobie uzmysłowiłem, że w tym roku przypada 100 rocznica... Brrr!

Ja miesiąc temu na koncercie. Szostakowicz dedykował tę symfonię Leninowi i dał jej podtytuł Rok 1917.



Brrr w rzeczy samej. Choć symfonia robi wrażenie.

[Ligo]

Ja w Polsce czuję się jak bym był na emigracji z normalności

Tak. To uczucie coraz bardziej narasta.

Nigdzie nie jest całkiem normalnie.

[wpk]

To ja jeszcze samochodzik Pana Tadeusza dam:

[puch24]

Ja w Polsce czuję się jak bym był na emigracji z normalności

Tak. To uczucie coraz bardziej narasta.

Mówię to z perspektywy zamieszkiwania dwóch innych i całkiem odmiennych miejsc poza Polską....niestety

W odróżnieniu od niektórych z Was nie mieszkałem przez dłuższy czas za granicą "na swoim", ale jestem w kontakcie z różnymi ludźmi w paru krajach, które do niedawna były "normalne", ale od jakiegoś czasu donoszą mi stamtąd o szybko postępującej utracie normalności w tamtych krajach, w których do niedawna jeszcze żyło się całkiem wygodnie; państwa przyjazne obywatelowi nagle zaczęły zmieniać swoje oblicze i stały się państwami nieprzyjaznymi swoim obywatelom. Ponieważ u nas jest to stan w pewnym sensie normalny, to nie odczuwamy może tego aż tak boleśnie jak oni, którzy do niedawna wierzyli, że to państwo jest dla obywatela, a nie odwrotnie.

Nie tak dawno rozmawiałem o tym z kumplem, i stwierdził, że 20 lat temu człowiek popatrzyłby na mapę w poszukiwaniu nowego kraju do zamieszkania. Teraz potrzebny jest nowy globus...

[Ligo]

jestem w kontakcie z różnymi ludźmi w paru krajach, które do niedawna były "normalne", ale od jakiegoś czasu donoszą mi stamtąd o szybko postępującej utracie normalności w tamtych krajach

O to, to. Było, ale się zmyło.

Wpk - ten samochód też nie jest normalny.

[wpk]

- Well, nobody's perfect!

Ale taki na ten przykład kolega tomfoot okazał się całkiem normalny, bo, włożywszy dzwony, poszedł sobie od nas i już.

[Chory]

A szkoda.

[nordenvind]

Tak. To uczucie coraz bardziej narasta.

Mówię to z perspektywy zamieszkiwania dwóch innych i całkiem odmiennych miejsc poza Polską....niestety

W odróżnieniu od niektórych z Was nie mieszkałem przez dłuższy czas za granicą "na swoim", ale jestem w kontakcie z różnymi ludźmi w paru krajach, które do niedawna były "normalne", ale od jakiegoś czasu donoszą mi stamtąd o szybko postępującej utracie normalności w tamtych krajach, w których do niedawna jeszcze żyło się całkiem wygodnie; państwa przyjazne obywatelowi nagle zaczęły zmieniać swoje oblicze i stały się państwami nieprzyjaznymi swoim obywatelom. Ponieważ u nas jest to stan w pewnym sensie normalny, to nie odczuwamy może tego aż tak boleśnie jak oni, którzy do niedawna wierzyli, że to państwo jest dla obywatela, a nie odwrotnie.

Nie tak dawno rozmawiałem o tym z kumplem, i stwierdził, że 20 lat temu człowiek popatrzyłby na mapę w poszukiwaniu nowego kraju do zamieszkania. Teraz potrzebny jest nowy globus...

To jest ogólnie dłuższa dyskusja np. przy piwku, nie na internaty
Nie chodzi mi o państwo, bardziej o zwyczajną codzienność, relację miedzy ludźmi na poziomie prywatnym, zawodowym, z pracodawcą ..... itp

[wpk]

A szkoda.

Odejście każdego tomfoota umniejsza mnie, albowiem jestem zespolony z psionicznością. Przeto nigdy nie pytaj, kto nosi dzwony: nosi je on tobie.